Kardeşlik

Allah-u Zülcelal ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur: “Ey Muhammed! Rablerinin rızasını dileyerek sabah akşam O’na ibadet edenlerle birlikte kendini tut, sabret. Sakın dünya hayatının aldatıcı ziynetine kapılıp gözünü ashabından ayırma. Kötülük yapacağını bildiğimiz için kalbini bizi anmaktan uzaklaştırdığımız, arzularının kölesi olmuş, işigücü haddi aşmak olan kimseye sakın uyma.”(Kehf; 28)Allah-u Zülcelal bu ayet-i kerimeyle, Hz. Peygamber sallallahualeyhi veselleme ister fakir, ister zengin olsun, Allah’ın ibadetinde bulunan iyi kişilerle beraber olmayı, nefsini onlarla beraber hapsetmeyi emretmiştir. Allah-u Zülcelal’in Hz. Peygamber sallallahualeyhi veselleme emrettiği şey, bize de emirdir. Aynen bizde Hz. Peygamber sallallahu aleyhi veselleminmutabaatını yapmalıyız. Dünya ziynetine, kötülüğe, günahlara, heva-i nefsine tabi olan kimselere uyduğumuz zaman, bu ayet-i kerimenin tersine hareket etmiş oluruz.

Allah’ın emir ve nehiylerine uyan, O’na itaat eden kimselerle, ister fakir olsun ister zengin olsun, beraber olmak, Allah’ın emirlerinden bir emirdir. Bu ayetin inişine sebep olan olay şudur;Müslümanların yoksullarından olan Suhayb, Ammar, Habbab ve diğerleri, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem ile birlikte oturup onun yanında bulunuyorlardı. Kafirlerin liderleri ise bunu istemiyor ve onların Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin yanından uzaklaştırılmalarını istiyorlardı. Diyorlardı ki: “Şu fakir insanları yanından kovarsan, biz de senin yanına gelir ve seninle otururuz. Biz müslüman olursak diğer insanlarda Müslüman olurlar. Bizim sana uymamıza onlar engeloluyorlar. Çünkü onlar alçak bir topluluktur.” Zünnun-i Mısri şöyle demiştir: “Allah-u Zülcelal, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi veselleme hitap ederek onu uyarmıştır. Buyurmuştur ki: “Ruhu, canı ve kalbiyle bizimle olanlarla ol. Onlar sabah akşam bizim huzurumuzu terk etmeyen kimselerdir. Ey Peygamber! Bizim huzurumuzdan ayrılmayanları koruyup, onları gözetmen gerekir. Onları terk etmen gerekmez.” Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem onlarla iftihar ederek şöyle buyurmuştur: “Allah, ümmetimden öyle büyük zatlar yaratmıştır ki, nefsimi onlarla beraber hapsetmeyi, bana emretti.”(Tefsir-i Ruhu’l-Beyan)

Mü’min kardeşine hakaret
etmez, ayıbını örter

Fakir arkadaşlarımıza bir sadaka verdiğimiz, bir iyilik yaptığımız zaman, onunla onlara minnet ve eziyet yapmamalıyız. AllahuZülcelal ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur: “Mallarını Allah yolundaharcayanların durumu; her başağında yüz dane olmak üzere, yedi başak veren bir danenin durumu gibidir. Allah, kat kat verir. Allah’ın lütfu geniştir. O bilendir.”(Bakara;261)

İbn-i Ömer radıyallahuanh’dan rivayet edilen bir hadis-i şerifte, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurmuştur: “Mü’minmü’minin kardeşidir. Mü’min, kardeşine zulüm ve hakaret yapmaz. Bir mü’min, diğer bir mü’min kardeşinin bir hacetiniyerine getirirse, Allah-u Zülcelal de onun hacetini yerine getirir. Kim, mü’min kardeşinin bir ayıbını, kusurunu örterse,Allah-u Zülcelal de kıyamet gününde onun kusurlarını örter.”(Buhari, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi)

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem hadis-i şerifte şöyle buyurmuştur: “Sizden biriniz kardeşini sevdiği zaman, bunu ona bildirsin.”(Ebu Davud, Tirmizi) Ebu Derdaradıyallahuanhu tarlada bir boyundurukta koşan iki öküz gördü. Öküzlerden biri kaşınmak için durunca, öteki de durdu. Bunu gören Ebu Derdaradıyallahuanhu ağlayarak şöyle dedi: “İşte Allah için kardeşlik böyle olur. İkisi de Allah için çalışır, fakat biri durduğu zaman, diğeri de ona uyar.” Kardeşlik haklarından biri de hayatında ve ölümünde, onun sevdiği ve kendisi için arzu ettiği şekilde, kendisi ve çoluk çocuğu için hayır duada bulunmaktır. Onunla kendi aranda bir fark gözetmemektir. Senin ona dua etmen, gerçekte kendi kendine dua etmen gibidir.

Hepimiz Allah-u Zülcelal için birbirimizi sevmeli ve birbirimize yardımcı olup, nasihatte bulunmalıyız.